Elen G. Vajt je rođena u porodici Roberta i Eunice Harmon 26. novembra 1827. godine u maloj farmerskoj zajednici u državi Mejn, SAD. Nekoliko godina nakon njenog rođenja, desetočlana porodica napustila je svoju farmu i naselila se u Portlandu u državi Mejn, gde se otac Robert bavio šeširdžijskim zanatom.
Ako sagledamo životne okolnosti iz kojih je došla i u kojima je odrastala, uticaj Elen Vajt na modernu hrišćansku misao je veoma začuđujuć.
Iako su je još u toku njenog života mnogi smatrali prorokom, dok je za druge bila previše kontroverzna ličnost – Elenina ljubav prema Bogu vodila je oko sveta dok je inspirisala ljude da bolje i dublje razumeju i istražuju Bibliju, približe se Spasitelju i napreduju u hrišćanskom rastu i fizičkom blagostanju.
Porodično stablo
Elenino porodično stablo sačinjavaju preci koji su imali graditeljskih veština. Tako je jedan od njih, Elenin čukundeda, sagradio mlin na reci Skarboru u državi Mejn koji je ostao poznat kao Harmonov mlin.
Robert F. Harmon, stariji (1786-1866) — Elenin otac bio je farmer i šeširdžija. Isključen je iz Metodističke crkve 1843. godine jer je prihvatio poruku Mileritskog pokreta o skorom Hristovom dolasku.
Eunice G. Harmon (1787-1863) — Elenina majka, rodila je dva sina i šest kćeri od kojih su Elen i njena sestra bliznakinja bile najmlađe. Pre udaje za Roberta radila je kao učiteljica, a kasnije se bavila ručnim radom kako bi doprinela porodičnom budžetu.
Braća i sestre — četvoro od osmoro Harmonove dece postali su adventisti – Elen, Meri, Sara i Robert. Kćerka njene sestre Karoline radila je kao njen literarni pomoćnik. Brat Robert je umro od tuberkuloze u 27. godini života.
Elenini roditelji postali su adventisti u kasnijim godinama svog života. Kratko pre očeve smrti, a nakon što je posetila svoju sestru, ona je pisala: “Iako se praktično ne slažemo u svim tačkama hrišćanskih dužnosti, naša srca su kao jedno.”
Elenin brak i porodica
Brak Elen i Džejmsa Vajta koji su sklopili 1846. godine, bio je zasnovan kako na romatičnosti, tako i na praktičnosti. On je nju nazivao “krunom radosti”, a ona njega “najboljim čovekom koji je ikada hodao u kožnim cipelama”. U braku su oboje napredovali i hrabrili jedno drugo u dostizanju ciljeva i postizanju uspeha. Zajedno su putovali, čak i tokom hladnih i olujnih zima Nove Engleske, kako bi Elen prenela okupljenim masama ljudi poruke koje joj je Bog dao.
Imali su četvoro dece od kojih je dvoje umrlo u periodu detinjstva. Prvi sin Henri (1847-1863), zadovoljan i srećan mladić, umro je od upale pluća u šesnaestoj godini života. Džejms Edson (1849-1928) je naučio od svog oca veštinu štamparskog zanata kada mu je bilo 14 godina. Postao je popularan pisac i kompozitor. Kao mlad čovek angažovao se u radu za crnce na jugu Amerike u čemu je bio jedan od pionira u tadašnjem svetu rasne netrpeljivosti. Vilijam Klarens (1854-1937) je veoma rano u detinjstvu pokazao menadžerske sposobnosti, te je kasnije vršio različite dužnosti u vođstvu Adventističke crkve. Nakon smrti oca, postao je majčin saputnik i poverljiv savetnik. Posle majčine smrti 1915. godine, dodeljena mu je dužnost sekretara Zaostavštine Elen Vajt, koju je obavljao preko dve decenije. Do svoje smrti bio je član mnogih upravnih tela crkvenih institucija.
Džon Herbert koji je rođen 1860. godine, umro je sa 3 meseca života od crvenog vetra.
Okruženje u kome je živela Elen Vajt
U vreme Elen Vajt, Portland, u Mejnu, je bio poslovna morska luka i najveći grad u toj američkoj državi. Kao i danas, leta su tamo prijatna ali zime su posebno oštre pa je luka često danima zamrznuta, dok je putovanje kroz prirodu najbolje sankama.
Portland je imao školski sistem za učenike između 4. i 21. godine života. Međutim, besplatno školovanje za devojčice se završavalo osnovnom školom, a dečaci su mogli da nastave sa srednjoškolskim obrazovanjem.
S obzirom da Portland nije imao bolnicu tokom 1840-tih, o bolesnima se brinulo kod kuće ili u lekarskoj ordinaciji. Gradska statistika daje spisak dugačkog niza uzroka smrti, uključujući tifusnu groznicu, groznicu usled bakterije truljenja, koleru i male boginje. Najčešći uzrok smrti bila je tuberkuloza. Mladi su bili posebno podložni bolestima i stopa smrtnosti bila je visoka. Prosečna starost prilikom smrti tokom 1840-tih bila je oko 23 godine. Istoričar Frederik Hojt je rezimirao uticaj odrastanja u Portlandu u vreme Elen Vajt rečima: „Na mnogo načina to je bilo surovo okruženje koje je moglo samo da očvrsne karakter onih koje nije slomilo…Ljude tog kraja bi se moglo okarakterisati i drugim rečima: religiozno vatreni, strastveni u potrazi za istinom, uporno nezavisni, spartanski žilavi, snalažljivi, štedljivi, snažnih individualnosti i skloni usvajanju i borbi za nepopularne ciljeve.“